Nederlander geworden

Het staat nu op papier: ,, U bent Nederlander vanaf de datum van het Koninklijk Besluit''.
Ik ben zo blij!!!! Vandaag was ik bij de naturalisatieceremonie uitgenodigd. Het duurde half uurtje, maar het was kort en krachtig!

Mijn vaderland, Roemenië, is een mooi land. Het is een prachtig land, daar kan jij van alles vinden. Voor vakantie zal het misschien de beste bestemming zijn. Maar, helaas, het is niet alles roze. Ik wil niet benoemen wat niet goed in Roemenië is. Iedereen weet dat, bijna elke persoon die na 1989 naar buitenland ging te werken weet dat in Roemenië nog niet alles goed is. En volgens veel mensen er zal nog duren tot dat Roemenië op het zelfde niveau met West-Europese landen zal komen staan. Sommige mensen denken dat in Roemenië niets nooit zal veranderen. Ik ben optimistisch, zoals ik altijd was, en ik hoop dat mijn kleinkinderen misschien een ,,goede'' Roemenië zullen aantreffen : met betere wegen, vrolijkere mensen, minder corruptie....

Ik ben naar Nederland gekomen om te werken, via een uitzendbureau. Dat was in 2007-2008 gebeurd. Ik heb van een kennis gehoord, tijdens een gesprek voor een andere ''baan'', dat in het ziekenhuis van mijn stad waar ik toen woonde, een advertentie hing en ze waren op zoek naar verpleegkundigen voor Nederland. Mijn interesse steeg ineens en ik heb de volgende dag meteen contact genomen met de Roemeense contactpersoon van dit uitzendbureau. Binnen paar manden was ik al in Nederland gearriveerd om eerst de Nederlandse taal te leren. Er was niet makkelijk, Nederlandse taal is een moeilijke taal om snel onder de knie te hebben. Maar ik had een droom: ik wou mijn eigen auto, eigen huis en mijn gezin hebben. In Roemenië kon ik dat niet in zo korte tijd realiseren. Ik heb hard gewerkt en na paar maanden kon ik mijn eigen auto hebben. Daarna begon ik mijn eigen spullen te kopen zonder dat ik een lening maakte. Ik heb mijn eigen televisie gekocht, iets later een koelkast, twee bankstellen, een oven, e.z.v.  In het begin had ik alleen tweedehands spullen, maar daarna wilde ik mijn eigen spullen hebben. Voor een periode had ik twee banen tegelijk. Ik werkte voor een bedrijf 36 uren per week en voor de anderen 28 uren per week. Ik werkte veel, ik verdiende veel, maar ik betaalde ook veel belasting. Sinds twee jaar heb ik een vriendin en samen met haar hebben we ons huisje gekocht. Het is de mooiste huis die wij konden vinden. Wij hadden alles, wij waren elk jaar op vakantie, maar wij waren niet volledig tevreden. Wij wilden ook kinderen hebben. Na twee jaar samen wonen, mijn vriendin kon nog niet zwanger worden. In het begin van 2013 waren we begonnen met de testen. Uiteindelijk hebben we gekregen te horen dat de kansen dat mijn vriendin zwanger wordt zijn alleen maar bijna 25%. Mijn vriendin was teleurgesteld, maar ik bleef optimistisch en ik zei dat 25 meer dan 0 is. En na onze zomervakantie de mirakel is gebeurd: mijn vriendin kon niet geloven dar zij zwanger raakte! Volgende jaar in maart-april zullen we een meisje krijgen.

Er waren niet alles zo goed tijdens deze 5-6 jaren in Nederland. Ik had ook problemen. Maar ik bleef en ik blijf altijd optimistisch.Ik heb mijn mentaliteit veranderd. Ik kan zeggen dat ik nu beter kan denken.

Ik ben blij met mijn keus om Nederlander te worden, ik zal een goede gedrag hebben zoals ik tot nu toe heb gehad, ik zal aan Nederlandse volk bedanken dat ze mij hebben geadopteerd, maar ik zal nooit vergeten dat een stukje van mijn hart voor Roemenië klopt.